(Vlieg-)vissen in Thailand

Wat nu volgt, is een heel beknopt verslag van een fantastische vakantie in Thailand met mijn vriendin Daw, die zelf van Thaise afkomst is. We waren op bezoek bij haar familie ginder. Turns out dat haar broers beide beroepsvissers zijn. Ik had direct mijn kans geroken.

Op mijn werk kon ik voor het eerst in meer dan 7 jaar nog eens 2 volle weken onafgebroken verlof nemen. Een fantastische opportuniteit, want een verlof van 10-11 dagen doet wel even deugd, maar het is net niet genoeg om even alle beslommeringen van het werk te vergeten.

Twee volle weken, dat was de ideale kans om eens een verre reis te maken naar bijvoorbeeld Thailand en ik wist dat ik daarmee mijn lieve vriendin Daw een enorm plezier deed. Dan kon ik eindelijk haar familie ontmoeten en het land leren kennen waar zij geboren is.

Goedkope vliegtickets zoeken op Internet is ondertussen mijn specialiteit geworden en voor nog geen 550 euro per persoon konden we met Jet Airways van Brussel, via Mombai naar Thailand vliegen. Dat is "relatief" goedkoop voor zo'n lange afstand. Jet Airways is een Indische maatschappij en biedt comfortabele vluchten met voldoende beenruimte voor XL-passagiers zoals ikzelf, een goede service van de stewards en stewardessen en ook nog redelijk lekker eten aan boord.

De heenvlucht zat minder dan halfvol en daardoor hadden alle passagiers 2 tot zelfs 3 zetels om rustig een dutje te doen op de meer dan 9 uur lange vlucht naar Mombai in Indië. Zalig. Na enkele whisky-cola's lag ik al gauw in een diepe slaap.

De luchthaven van Mombai stond in schril contrast met de rust en de luxe aan boord van het vliegtuig. Druk. Broeierig heet. En het meest onvriendelijke security-personeel dat ik me kan inbeelden. Iedereen van ons werd als potentiële terrorist beschouwd en we werden nogal ruw behandeld door zwaar bewapende soldaten. Bovendien zagen we ook enkele prachtstaaltjes van Indische ambtenarij en pesterij. Daw mocht het aan de lijve ondervinden. Zij had enkele aanstekers in haar handbagage en dat hadden ze gemerkt bij de scan. Met veel misprijzen en kabaal werd zij uit de rij gesleurd en geduwd. De inhoud van het bagage-koffertje werd ostentatief op de grond gesmeten en ze mocht beginnen zoeken. Naar wat? Ze wist het zelfs niet eens, want die Indiërs brabbelden maar wat. Het was zeker geen Engels. Enfin, die aanstekers gevonden. Was het dat wat ze wilden? Ja dus. Sorry hoor, ze was totaal vergeten dat die in haar handtas zaten... Trouwens de security op Zaventem had ook niets gemerkt. Enfin, alles terug in de koffer en terug naar de scanner. Natuurlijk moesten die pest-Indiërs daar ook nog eens een spel van maken. Zeker 10 minuten heeft het koffertje naast de scanner op de grond gestaan vooraleer er iemand het opnieuw inscande. Alles OK nu. Nog even afgeblaft worden door enkele Indiërs en we mochten beschikken. Voor een eerste indruk met het land van de geweldloze Ghandi kon dit zeker tellen! Bah! Trouwens, de volle 50 cl cola fles in mijn rugzak hebben ze niet eens gemerkt. De kiekens.

Het contrast met het supervriendelijke en steeds lachende personeel op de luchthavens in Thailand was gigantisch. Waw, hier voel je je als toerist heel welkom. Stoere soldaten hielpen de passagiers graag om bijvoorbeeld even de baby vast te houden, terwijl mama de nodige identiteitspapieren zocht.

Na 3 vluchten kwamen we zo aan in Phuket. Phuket, gekend van de rampzalige gevolgen van de tsunami en de seksindustrie. Maar bon, voor dat laatste waren wij zeker niet gekomen. Wij werden hartelijk verwelkomd door haar familie en naar haar dorp gebracht met de pickup wagen, een Toyota HiLux. Dat is daar trouwens de wagen die je daar het meeste ziet rondrijden. De dorpsbewoners leefden vooral van de visvangst en de opbrengst van rubberplantages.

Toyota HiLux pickup

Zoals gezegd, zijn de beide broers van Daw beroepsvissers en de eerste plannen werden al snel gemaakt om er met de long-tail boat op uit te trekken. Vliegvissen kenden ze niet. Zij vissen vooral met netten, en met dezelfde technieken die wij in de zomer op zee gebruiken voor de makreel. Met veren-paternosters dus. Voor de grote vissen was het een gewicht van 100 gr lood en daaraan een zijlijn met een stuk vis of inktvis. Af en toe ook een levend getakelde aasvis. Voor de alomtegenwoordige grote en dikke gepen gebruikten ze een stuk piepschuim dat ze op 5 tot 10 meter van de levende aasvis bevestigden op het nylon. Machtig om die grote gepen te zien springen en buitelen tijdens hun jachten. En als we terug naar de haven voeren, dan werd er een plastic inktvis getrold op een goeie 50 meter achter de boot. En ook dat leverde dikwijls mooie vissen op. Gepen, baracuda's en zelfs 2 sailfishen pakten dat aas. Ik had voor allen een spoel dyneema gevlochten draad meegenomen. Ze hebben het geprobeerd en ze moesten er niets van weten. Visdraad zonder "rek" betrouwden ze niet. Zo dun en toch zo sterk? Dat vonden ze niet natuurlijk. Met als resultaat dat ik alle dyneema mee terug naar huis heb.

Long-tail boten (typische Thaise vissersboten)

Thaise hengelstokken zijn gemaakt van plastic en de bovenste helft kan je perfect in een "O" plooien. Handig om de vissen uit de diepte naar boven te sleuren. Voor ik er erg in had, was er eentje die hetzelfde met mijn Airflo Bluetooth Nano (correctie het is tegenwoordig Nan-Tech) 9 voet voor een #8/9 lijn te proberen. Ik kon niet op tijd reageren en de hengeltop was natuurlijk gebroken. Spik-splinternieuw want ik had hem nog maar een week. F*ck! Ik kan bij thuiskomst weer een berichtje sturen naar Airflo voor de garantie...

Bij de eerste vispogingen ving ik al direct een mooie trevally in de haven. Helaas hadden we niet veel tijd, want we hadden nog vele andere dingen te doen. Maar kom, het was een mooi begin. Eerlijkerwijze moet ik erbij zeggen dat ze in de haven veel viskooien hebben waar ze vis in houden voor klanten zoals restaurants, aquariums en dierentuinen. Die vissen moeten eten en waar gemakkelijk eten te vinden is, daar zwemmen ook veel andere vissen vrij rond.

De haven met de viskooien

Een trevally (denk ik)

De tweede keer hadden we meer tijd en we hadden 8 uur tij om op volle zee te gaan vissen. Mijn TFO Axiom 9 voet voor een #10 liet ik thuis. Ik wou eerst zien wat er te vangen was. Dat waren dus die machtige gepen, een wahoo en 2 dikke queen-fishen! Super! Vlakbij de boot zagen we verschillende jachten van mahi mahi's waarbij de prooivissen tot bijna 1 meter hoog uit het water sprongen. Helaas lieten de mahi mahi's zich niet vangen. We vingen zelfs een kleine vis die ik zou benoemen als Indo Pacific Ocean tarpon. Deze worden niet zo groot als hun verwanten die we allemaal kennen. Maximum 1,2 meter. Kosten van dit alles: ik betaalde 600 baht voor de brandstof voor de boot en 300 baht voor mijn gids. Meer wou hij absoluut niet hebben. Thaise baht is voor oude Belgen heel gemakkelijk want het heeft dezelfde waarde als onze vroegere Belgische frank. Dus voor 22,50 euro was ik gesteld. Meer geld wilden ze absoluut niet hebben. 300 baht is immers een goed dagloon voor hun. De gewone Thai onderhoudt daar zijn familie met een gemiddeld maandinkomen van 8000 baht. Da's 200 euro. Let op, daarbovenop komt wel dat ze alle vis mogen houden.

Catch en release moet je aan die mensen niet uitleggen. Zij leven van dag op dag en maken echt geen lange termijn plannen voor de toekomst. Simon vroeg me of ik dat daar niet zou kunnen introduceren? Nu niet, want ze verklaren je voor gek. Misschien als ik me daar ooit zou vestigen en een eigen boot koop, dat ik ze wél zo ver krijg dat ze vis terugzetten. Van zodra ze begrijpen dat die Westerlingen (Farang) eigenlijk half gek zijn en dat die goed geld willen betalen voor een dagje hengelplezier op zee, waarbij de vissen netjes teruggezet worden in hun element. Maar voor het zover is, moet er nog redelijk wat water naar de zee vloeien. En op eigen initiatief zullen ze het (helaas) niet doen.

Wat wel heel positief is bij de Thaise vissers in die streek, is dat ze niet de hele zee leegvissen. Ze weten dat dit hun broodwinning is en moet blijven. Daarom dat ze steeds op dezelfde vaste plaatsen vissen. Speciaal daarvoor liggen er verspreid over de Andaman Zee voor de kust enkele ankers met boeien. Aan die boeien mogen ze hun long-tail boten verankeren om er te vissen met hengels en handlijnen. Grotere vissersboten die netten slepen, moeten veel verder de zee op.

Daw met een mooie queenfish die ze zelf gevangen heeft - let op de IJsland buff

Indo Pacific Ocean tarpon (lekker voor in de soep)

Mijn maat Sah'Môn poseert met een mooie geep

De crew met 2 queenfish, 1 kleine wahoo en enkele gepen

Terwijl we vanuit de haven naar de open zee voeren, zag ik vele kilometers mangrove aan beide kanten (zie kaartje). Jammer genoeg heb ik hier niet gericht kunnen vliegvissen. Maar dat er veel vis zit, is 100% zeker. En ook grote. Zelfs hele grote. We waren enkele keren getuige van grote vissen die verschillende keren uit het water sprongen. Het deed me denken aan die tarpons van "Location X". Als ik nog eens terug kom, dan moet ik hier zeker enkele dagen aan besteden!

Mangrove bij heel laag water

Op het einde van de mangrove werd het zelfs nog beter, want daar ontdekte ik een leuke flat van enkele kilometers. Niet kniediep, maar eerder heupdiep. Niet geschikt voor de vliegvisserij à vue. Daw zover gekregen dat ik hier toch een half dagje zou mogen proberen bij opkomend water. En het was het zeker waard. Haast om de 2-3 worpen, ving ik vis. Snappers en groupers bij de vleet. En van een mooie grootte. Ook enkele inktvisjes wierpen zich gretig op de Crazy Charlies en de kleine clousertjes. Verre worpen tot net over het rif leverden enkele dikke gepen op. Eentje wist me zelf redelijk ver mee te sleuren tijdens de drill. Uiteindelijk kon ik niet anders dan kapot trekken en de vis laten gaan. Daarna zwom ik terug naar een plek waar ik vaste grond onder de voeten had. Voor iemand met een haaien-fobie zoals ik, waren dat bangelijke ogenblikken! Brrrrrrr...

Helaas had ik geen vismaat mee om te filmen of foto's te maken. Ik heb een paar filmpjes van de kleinere visjes en die zullen later volgen. De grote vissen heb ik niet op film. Het is te moeilijk om te filmen terwijl je zo'n vis drillt... Wie zich geroepen voelt om een volgende keer mee te gaan, mag zich nu al aanbieden. Het verblijf (volgens Westerse normen en met airco) kunnen we je voor weinig geld aanbieden.

De flat (koraal) waar je 300-500 meter ver kon waden. Het rif bevind zich meer naar "links"...

en de vis die erop zat (sorry, ik kon enkel de kleintjes filmen)

Ons huisje in Thailand (dit is de villa van Daw - deze is volledig ingericht naar Westerse normen)

"Happy Snapper" (een lokale pub in Kao-Lak)

Na mijn halfdagje op de flat ging het direct terug met de long-tail boat naar volle zee. En deze keer waren de vangsten ronduit schitterend. Grote trevallies, ontelbare permits, gepen en soorten die ik zelfs niet van naam ken. We bleven 24 uur op zee. Ik kon absoluut niet slapen op die boot. Damn! Ik was dus heel blij toen we terug naar de haven voeren. Onderweg werd er nog getrold en dat leverde een mooie baracuda op en 2 grote sailfishen van 1m80 en 2m!

Een schoon beest... (de vis, bedoel ik)

Sailfish van 1m80

En nog een sailfish van 2m (let op de rugvin - dit doet écht denken aan vlagzalm)

Trouwens, zo'n zware visdag werd steevast afgesloten met een traditionele Thaise massage van een uurtje of twee. Niets erotisch in ieder geval. En ik kan het iedere vliegvisser van harte aanbevelen. Veel beter dan achteraf in België naar de kinesist te moeten gaan. Beter voorkomen dan genezen hé.

Voor de rest snap ik nu ook waarom vliegvissers in de tropen steevast handschoentjes dragen. De zon in de tropen is echt loeihard! Je krijgt bovendien een dubbele UV portie: recht van boven en dan nog eens via de spiegeling van het water. En doordat je constant met je handen in het water zit, helpt een zonnecrème niet veel. Dus volgende keer doe ik mijn mountainbike handschoentjes mee. Een hemd met lange mouwen en UV bestendig had ik gelukkig wél voorzien. Stripvingers (vingercondooms) mag je ook niet vergeten. Vroeg of laat schuurt de vliegenlijn kleine wondjes langs je stripvinger die week is van het water. Zout zeewater op die kleine wondjes voelt pijnlijk en vervelend aan.

Gaan volgende keer ook zeker mee: waadschoentjes voor op die flat. Liefst een hoog model met bescherming voor de enkels. Het was een totale verrassing dat er een flat was. Dus ik was daar niet op voorzien. Het beste wat ik kon doen, was met mijn sandaaltjes over dat (dode) koraal lopen. Op sommige plekken was het best diep en daar is het moeilijk balanceren op die sandaaltjes. Koraal is ook heel scherp heb ik mogen ondervinden.

Voor natuurliefhebbers heeft de streek heel wat te bieden. Vele boomsoorten, bloemen, vogels, hagedissen en allerlei insecten (vlinders, bidsprinkhanen en wandelende takken). Je moet er zelfs je huis niet voor verlaten.

Wandelende tak

Bidsprinkhaan

Muur- en plafondkruiperkes...

Allerlei soorten palmbomen

Bananen groeien er gewoon in het wild (ananassen ook)

Thaise bloemenpracht

En dan was er nog iets... Jaja, schrik maar even. Daw en ik zijn ondertussen al anderhalf jaar tesamen. Ze is de vrouw van mijn leven en dat hebben we daar alvast duidelijk gemaakt!

Voor de criticasters die me nu willen waarschuwen dat ik me in mijn ongeluk ga storten (heb gestort) met deze "exotische liefde", kan ik zeggen dat het niet allemaal is zoals op VT4 wordt voorgesteld. Daw komt uit een voorname Thaise familie. Haar zus is getrouwd met de vroegere Belgische ambassadeur in Vietnam. Voor de Belgische nationaliteit moet ze het dus niet doen, want die heeft ze al meer dan 10 jaar. En een fortuinjaagster is ze ook niet. Zelf heeft Daw ginds enkele grote rubberplantages, huizen en andere eigendommen. En dat is een goeie investering. Ze verdient er netto meer mee dan ik hier bruto in België verdien. Kijk, je kan er niets aan doen als je arm geboren wordt. Maar als je arm trouwt, dan is dat je eigen schuld. LOL

Mijn vrouwke...

Op jullie gezondheid!

Volgend jaar ga ik zeker terug met Daw naar Thailand. En dan hopelijk voor 3 weken, zodat ik nog meer kan vliegvissen.

• Vlakbij het huis zijn verschillende vijvers waarin grote vissen zouden huizen... Ik weet nog niet wat ik daar mag verwachten, maar de eigenaars hebben al gezegd dat ik volgende keer zeker moet proberen.
• In de buurt van Phuket zijn er verschillende reservoirs voor vliegvissers waar allerlei grote vissen uit Azië, het Amazone-gebied en Australië zijn uitgezet.
• Op anderhalf uur rijden van bij ons zit je volop in de jungle waar je in de heldere stromen de befaamde mahseer kan vangen met de vlieg.
• De paradijselijke Similan Eilanden zijn ook vlakbij. Naar het schijnt heb je hier al wadend een goeie visserij op trevallies en andere soorten. En met de boot kan je ook langsheen de moeilijk bereikbare rotskusten vissen.

Hopelijk zijn we dan met een groepje van 2 tot 3 vliegvissers zodat er een paar deftige foto's en filmpjes kunnen gemaakt worden.

Google Maps kaartje van de visserij...