Casting Club of Flanders VZW |
 |
| Castinfo |
| Over de club |
| Vliegvissen |
| Vliegwerpen |
| Vliegbinden |
| Challenge B&B |
| Activiteiten |
| Artikels |
| Fotopagina |
| Wedstrijdkalender |
| Links |
| Tweedehands |
|
Een dagje makreelvissen op zee met Schipper Luc
 Toen ik afgelopen winter de Kanjertrofee van de CCF won met mijn IJslandse zalm van 94 cm, sleepte ik ook een dagje zeevissen met Luc Martens in de wacht. Ik heb nog nooit eerder vanuit een boot op de Noordzee gevist. In overleg met kapitein Luc zouden we in de zomer op makreel vissen, omdat dit het lichtere 'zeewerk' is. Wie weet zou er ook makreel aan de oppervlakte jagen, binnen het bereik van de vliegenhengel dus... Op 28 juli is het zover: we gaan vanuit Breskens op makreel vissen. Luc bezit een prachtige boot van zo'n 10 meter lang, uitgerust met een betrouwbare motor van 250 pk. Op aanraden van één van Lucs vismakkers prop ik nog snel een stevige cafeïnepil tegen zeeziekte achter de kiezen, want de noordwestenwind van zo'n 4 beaufort zou voor niet te onderschatten golven kunnen zorgen.
 Na zo'n anderhalf uur varen komen we op de stek aan: een diepere plaats van 20 tot 30 meter diep met daarin drie wrakken. Het eerste wrak is van een Duitse onderzeeër die tijdens de Eerste Wereldoorlog gezonken is! Op de visvinder zien we weinig beweging, maar toch laten we hoopvol de paternosters naar de bodem zakken. Al na de tweede drift over het wrak weet ervaren zeebonk Luc dat het hier noppes zal worden. Eén van de medevissers vangt toch nog een minigul, maar we besluiten te verkassen naar het tweede wrak.
 Dit is een cargoschip dat gezonken is omdat de lading verschoven was. Ook hier zien we niks, volgens Luc omdat er ook hier te weinig stroming staat. Dit scenario herhaalt zich bij het derde wrak: een passagiersschip. Daarom keren we terug naar de onderzeeër. Hier gaan we voor anker in afwachting van de stroming, die zeker zal komen opzetten. Na een tijdje vangen we dan toch de eerste makreel. Er volgen er geleidelijk aan steeds meer en geregeld staan verschillende hengels kromgebogen onder de kracht van 1 tot 5 makrelen of horsmakrelen.
 Wanneer we ook hoger tegen het oppervlak vis beginnen te vangen, is dat voor mij het sein om de vliegenhengel op te tuigen met een bijpassende S7-lijn en een Clouser. Ik klauter naar de voorkant van het schip en maak de eerste worpen. Al snel wordt mij duidelijk waarom we op de boothengels met zo'n zwaar lood (200 à 300 gram) aan het vissen waren: de stroming is veel te sterk om zelfs met deze snelzinkende vliegenlijn voldoende diepte te kunnen halen.
 Dus zet ik het experiment vroegtijdig stop. Tijdens het optuigen van de vliegenhengel werd ik ook voor het eerst het schommelende effect van de zee gewaar. De hoogste golven zijn naar schatting toch anderhalve meter hoog. Ik probeer me nu te fixeren op enkele schepen in de verte, want er is geen land in zicht. Zo kan ik het opkomende gevoel van misselijkheid onder controle houden, maar van vissen is geen sprake meer. Ondertussen vangen Luc en de andere 2 vissers nog volop makreel, een giftige pieterman en ook een kleine gul. Wanneer de koelbox vol zit, is dat het sein om terug te varen. We hebben zo'n 115 makrelen gevangen. Op de terugweg kom ik van schipper Luc nog heel wat over de zee te weten: wat de voorrangsregels zijn, hoe het stromingspatroon in elkaar zit, waarom olietankers soms wel drie weken voor anker gaan midden op zee, enzovoort. Heel interessant. Toch ben ik als echte landrat niet ongelukkig om weer vaste grond onder mijn voeten te voelen. De pil heeft gewerkt, want ik ben tot mijn verbazing niet zeeziek geworden. En volgens Luc heb ik het veel langer uitgehouden dan Fred 'Konijn' Vandewalle, die met dergelijke golven al lang terug naar de haven gewild had!
 Nogmaals bedankt voor de interessante visdag, Luc. Simon
Terug naar overzicht...
|
